We gebruiken de visie van Helen Parkhurst voor ons kinderdagverblijf.
Waarom hebben we deze visie gekozen?
Het is een gemiddelde wijk waardoor we meerdere visies konden toepassen.
We hebben naar onze wijk gekeken en daar zagen we  een parkje met verschillende voorzieningen voor jonge kinderen. Hier zijn verschillende voorzieningen die voor jonge kinderen van belang zijn zoals een basketbalveld, voetbalveld, speeltuin en een kinderboerderij. Doordat de activiteiten zo dicht bij elkaar liggen voldoen we aan de visie van Helen Parkhurst en aan onze eigen gedachtens omdat zij en wij vinden dat de kinderen zelf een keuze maken, dus kunnen ze daaruit kiezen en zijn de begeleiders overal dichtbij. De kinderen zijn dan samen maar toch doet ieder wat hij of zij wil. Tussen het basketbalveld en voetbalveld ligt een speeltuin. Het kind kan zo op zijn eigen tempo in niveau spelen wat Helen Parkhurst en wij ook heel belangrijk vinden. Hij of zij kan kiezen om zelf of samen te spelen.
Wij vinden het belangrijk dat kinderen goed hun best doen, dat ze op hun eigen tempo en niveau vooruitgaan. Daarom vinden wij de visie van Helen Parkhurst goed voor ons kinderdagverblijf. 



De visie van Helen Parkhurt

Helen Parkhurst is geboren op 3 januari 1887 en gestorven op 1 juni 1973. Ze was een Amerikaanse pedagoog die aan de wieg stond van het Daltononderwijs. Helen heeft een aantal jaren lesgegeven op en eenmansschooltje en door die ervaring voelde ze zich geroepen tot het bedenken van onderwijsvernieuwingen. Helen Parkhurst heeft twee jaar samengewerkt met Maria Montessori en is daarna in het stadje Dalton aan haar eigen ideeën gaan werken. De eerste Daltonscholen werden in Engeland opgericht, maar als snel kwamen de Daltonscholen naar Nederland. Ook is Helen in Japan geweest om haar ideeën te vertellen. Later was ze ook verantwoordelijk voor het vormen van lesmethoden op verschillende leraren academies. Ook heeft Helen nog radio shows gemaakt. 

Aspecten beschrijven

Pedagogische visie;

Kindbeeld:

Helen Parkhurst´s motto : “Leren voor te leven“ heeft te maken met dat ze opvoeding en onderwijs hetzelfde vindt. Zij vindt het belangrijk dat kinderen hun eigen leerproces in handen krijgen. Helen stimuleerde haar leerlingen om zelf keuzes te maken en om samen te werken met de onderwijzer. Ook liet ze de leerlingen zelf experimenteren en ze zorgde dat de oudere leerlingen de jongeren les gaven. Ze legt de nadruk op leren door kinderen taken te geven. De leerling kan dan binnen zekere grenzen zijn eigen tempo volgen evenals zijn eigen werkwijze. Helen Parkhurst maakt duidelijk hoe elk kind probeert de omgeving zo goed mogelijk te begrijpen en hiermee positief om te gaan.
Ze ontwikkeld contact vorm en ze verrijkt onze kennis van wat er in kinderen omgaat, hoe zij over hun opvoeders denken en in hoeverre zij instaat zijn zelf een bijdrage te leveren tot hun opvoeding.
De kinderen krijgen verantwoordelijkheid over hun opdracht. Helen vind het belangrijk dat de kinderen vertrouwen krijgen en dat ze het boeiend vinden. Helen ontvangt de signalen over een toets en daaruit gaat ze weer verder experimenteren.

Opvoedersbeeld:

Helen Parkhurst wilde anderen en vooral de ouders helpen, om het kind beter te begrijpen. Helen heeft respect voor autonomie, want ze wil niet dat alles voor het kind wordt bepaald. De kinderen moeten juist zelf keuzes maken, verantwoordelijkheid en taken krijgen. Ze ontwikkeld contact vorm en ze verrijkt onze kennis van wat er in kinderen omgaat. Helen vond dat elke school(team) zich vrij moet voelen zelf een vorm te kiezen bij de situatie waarin men werk. Elk kind, elke groep en elke leraar is uniek.
Belangrijk is dat elke volwassene een veilig, ondersteunend klimaat biedt voor het begrijpen en zo zelfstandig mogelijk omgaan met de omgeving. Door elk kind te benaderen als een ‘’open, communicatief en redelijk’’ mens, wordt het de gelegenheid geboden tot persoonlijke en sociale groei. (Dr. T. Mooij).

Doelen (waarden) met het oog op:

Het individu:
Helen Parkhurst wil het kind begrijpen. Het kind moet zijn zelfredzaamheid ontplooien. Ze wil het beste niveau uit leerlingen halen. Zij ontdekte hoe noodzakelijk het is om iedere leerling als individu op zijn of haar eigen niveau aan te spreken. Zo was er voor ieder kind vooruitgang mogelijk.

De andere / groep en samenleving:
Helen vind het belangrijk dat kinderen kunnen samen werken met groepsgenoten. Het leren luisteren naar anderen en het respect tonen voor andere opvattingen zijn voor haar belangrijke punten. Het is de bedoeling dat de kinderen door het leren uiteindelijk een positieve bijdrage gaan leveren aan de maatschappij.

Inhouden:
De waarde van Helen Parkurst is uitdagen tot leren is uitdagen tot leven. Het kind ontwikkelt door middel van taken en afspraken. Het kind moet serieus genomen worden en het kind moet zich serieus gedragen. Helen wil het uiterste niveau van een kind eruit halen.

Middelen:
Helen Parkhurst gebruikte het gesprek met kinderen als middel voor haar visie. Daarbij gebuikte zij moderne technische hulpmiddelen zoals wire- recorder, de radio en tv. Helen spreekt over vrijheid in gebondenheid, want het kind heeft vrijheid in relatie tot verantwoordelijkheid voor de gemaakte keuze. Volgens Helen werd er door de middelen zoals taken en afspraken geleerd zoals dat hoorde. Helen maakten namelijk afspraken over controle op de eigen resultaten en verantwoording van de eigen leerresultaten.

Conclusie/Samenvatting:
Kortom Helen Parkhurst geeft de kinderen gebonden vrijheid. Ze zijn vrij maar tegelijkertijd zijn ze wel verantwoordelijk voor taken en afspraken. Door middel van gesprekken word elk kind gewaardeerd om zijn of haar manier. Ieder kan op zijn eigen tempo en niveau werken. Door deze goede afspraken en uitdaging kan ze het uiterste uit een kind halen.